Θουλοάγκα ι Θαμπαλέτα, Ιγκνάθιο

(Ignacio Zuloaga y Zabaleta, Εϊμπάρ 1870 – Μαδρίτη 1945). Ισπανός ζωγράφος. Θαυμαστής του έργου του Γκόγια, του Θεοτοκόπουλου, του Βελάσκεθ και του Θουρμπαράν, προσπάθησε να συνεχίσει τη μεγάλη παράδοση της ρεαλιστικής ισπανικής σχολής του 17ου αι. Το 1900 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου συνδέθηκε με τους συμπατριώτες του Ρουσινιόλ, Ουτρίλο, Κάσας και περισσότερο με τον Ανγκλάντα και γνώρισε το έργο του Μανέ, του Τουλούζ Λοτρέκ και του Γκογκέν. Έχοντας την πρόθεση να ακολουθήσει τους παλιούς Ισπανούς δασκάλους στο σχέδιο, στην τεχνοτροπία και στην εκφραστική δύναμη, ο Θ. δεν επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον ιμπρεσιονισμό. To 1904 συνόδευσε τον Κοτέ σε ένα ταξίδι στην Ισπανία, γεγονός που αποδεικνύει τους δεσμούς του καλλιτέχνη με τον Νέο Ρυθμό του τέλους του 19ου αι., στον οποίο εντάσσεται λόγω του τρόπου με τον οποίο σχεδίαζε τα θέματά του. Οι μορφές των έργων του, που ήταν συνήθως χωρικοί ή ταυρομάχοι, ήταν ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα και τοποθετημένες σε σκοτεινό φόντο. Από τα σημαντικότερα έργα του είναι οι προσωπογραφίες του Ενρίκε Ροντρίγκεθ Λαρέτα (Μπουένος Άιρες, συλλογή Ααρέτα), της κόμισσας Ντε Νοάιγ (μουσείο Μπιλμπάο) και η συλλογική προσωπογραφία Ο θείος μου ο Δανιήλ και η οικογένειά του (Νέα Υόρκη, Ισπανική Εταιρεία).